بعضی وقتامجبوری.....

توفضای بغضت بخندی....

دلت بگیره ولی دلگیری نکنی..

شاکی بشی ولی شکایت نکنی....

گریه کنی امانذاری اشکات پیداشن...

خیلی چیزاروببینی ولی ندیدش بگیری...

خیلی هادلتوبشکن وتوفقط سکوت کنی...

طناب رابه گردنم انداختندوگفتند:آخرین آرزویت؟؟؟؟؟؟

گفتم:دیداردوست

گفتند:خسته است تاصبح طناب بافته......

همکلاسی غم های من

چه زودگذشت ترم باهم بودن

شاگرداول عشق توشدی ومن

بازهم مشروط چشمانت

کفش هایم که جفت میشوند دلم هوای رفتن میکند!

من کودکانه بیقرار دیدنت میشوم بی آنکه فکر کنم چه کسی دلتنگ من خواهد شد…

هوایت که به سرم می زند دیگر در هیچ هوایی، نمی توانم نفس بکشم!

عجب نفس گیر است هوای بــی تــــــــــــــو!

انتظار را از کوچه های بن بست بیاموز که دلخوش به تماشای هیچ رهگذری نیستند !

چشم به راه آمدن کسی می نشینند که اگر بیاید ، ماندنیست ...

عـشـق مـثـه گـنـجـشـک میـمـونـه : اگـه شـُل بگـیـریـش میپـره..!! اگـه سـفـت بـگـیـریـش میـمیـره...

بـایـد یـه جـوری بگیریش کـه آروم بـــریـــنــــه کـف دسـتـت

اﻻﻥ ﺑﭽﻪ ﺷﻴﺶ ﻣﺎﻫﻪ ﺗﺨﺖ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﻩ ﺩﺍﺭﻩ ﻭﺍﺳﺶ ﻣﻮﺯﻳﮏ ﻻﻳﺖ ﻣﻴﺬﺍﺭﻥ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﮐﻢ ﺗﺎ ﺑﺨﻮﺍﺑﻪ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻣﻴﺬﺍﺷﺘﻨﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﭘﺎﻫﺎﺷﻮﻥ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺎﻧﺘﺮﻓﻴﻮﮊ ﺍﻧﻘﺪ ﺗﮑﻮﻧﻤﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻥ ﺗﺎ ﭘﻼﺳﻤﺎﻱ ﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﺟﺪﺍ ﺑﺸﻪ ﺑﺮﻳﻢ ﺗﻮ ﮐﻤﺎ...

چقدر خوشحــ ــال بود شیطــان وقتی سیب را چیدم ... ...

گمان می کرد فریب داده است مرا...

نمی دانست تو پرسیده بودی مرا بیشتر دوست داری . . یا ماندن در بهشـــت را؟

امـــروز نــه چـایـــ م دارچیــن داشـت نـه قهـــوه ام شکــر نــه اینکــه نــخواهـم حـــوصله اش را نــداشتــم یعنـــی مــی دانـــی.. امـــروز نــبـودم نــه!

امـــروز اصــلا نـبـــودم مــن کـه خیلــی وقـــت اسـت نـ.یـ.سـ.تـ.مـ..

امـــروز آفتــاب بـــود..بهــــار بــــود... راحـــت بگویــمــت امـــروز تــــو بایـــد مــی بـــودی همـــه ی روزهـا بـه کنــار تــو امــروز را عجیــب بـه مــــــن وبه چشمهای منتظرم بـ.د.هـ.کـ.ا.ر.ی. . . !

خـــدايا کــمــي بــيـا جــلــوتــــر . . مــي خــواهـــمـــ در گوشــت چــيــزي بــگــويم . . . !

ايـن يـک اعــتـرافــــــ اســت . . . مــن بــي او دوامــ نــمي آورمــ . . . حــتــي تــا صــبح فـــردا . . . !.!

پرسید:کدام راه نزدیکتراست؟

گفتم :به کجا؟

گفت :به خلوتگه دوست

گفتم:تومگر فاصله ای میبینی بین آنکس که دلت منزل اوست!؟؟

قول داده اَم… گاهـــی هَر اَز گاهـــی فانـــوس یادَت را میان ایـن کوچه ها بـی چراغ و بـی چلچلـه، روشَـن کنَم خیالـت راحـَــت! مَـن هَمان منـــَــم؛ هَنوز هَم دَر این شَبهای بـی خواب و بـی خاطـــِره میان این کوچـه های تاریک پَرسـه میزَنـَم اَما بـه هیچ سِتاره‌ی دیگـَری سَلام نَخواهــَـم کَرد… خیالَت راحَت !